Sahada iki senedir devam eden Biyofortifikasyon Projesi sayesinde, hem buğday tanesinin hem de bu taneden üretilen unun çinko ve selenyum içeriğinde kayda değer bir yükselme elde edildiği açıklandı. Özellikle Türkiye’de ekilen buğdayda oldukça yetersiz olan selenyum oranının, bu çalışmayla 18 katlık bir artışla hedeflenen seviyelere çıkarıldığı belirtildi. Gerçekleştirilen laboratuvar testleri, tarladayken buğday tanesine kazandırılan mineral zenginliğinin, una ve sonrasında hazırlanan ürünlere de başarıyla geçtiğini ve muhafaza edildiğini kanıtladı.
Konuyla ilgili değerlendirmelerde bulunan Ülker CEO’su Özgür Kölükfakı şunları söyledi: “Sağlık Bakanlığı’nın Türkiye Beslenme Rehberi’nde de faydalarına işaret ettiği gibi, ülkemizde yetersizliği tespit edilen çinko ve selenyum minerallerine yönelik farkındalık yaratmak ve toplumsal bir fayda oluşturmak için Biyofortifikasyon Projesi bizim için önemli bir fırsat oldu. Bu iki yıllık proje süresince, buğdayın çinko ve selenyum içeriği doğrudan tarlada zenginleştirildi.”
Projenin yürütücülüğünü üstlenen Sabancı Üniversitesi Mühendislik ve Doğa Bilimleri Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. İsmail Çakmak, her sene gerçekleştirilen tarımsal üretim faaliyetleriyle toprağın tonlarca mikro besin elementini yitirdiğini belirtti. Çakmak, tarımda yüksek verim sağlayan çeşitlerin tercih edilmesinin bu durumu daha da ciddileştirdiğinin altını çizdi. Topraktaki bu mineral eksikliğinin, tükettiğimiz gıdalara da yansıdığını ve günümüzde özellikle çocuklarda sıkça rastlanan ‘gizli açlık’ sorununun ortaya çıkmasındaki ana faktörlerden biri olduğunu dile getirdi.
Çakmak, sözlerini şöyle sürdürdü: “Eğer toprak mineral yönünden zayıfsa, besinler de zayıflar, dolayısıyla insanlar da… İşte bu gerçekten yola çıkarak başlattığımız iş birliğiyle, mineral eksikliği meselesine süratli ve tesirli bir çözüm getirmeyi amaçladık. Buğday bitkisi, henüz tarladayken yaprakları aracılığıyla uygulanan çinko ve selenyum ile beslendi. Ardından bitki, bu kıymetli mineralleri bünyesine alarak tanelerine aktardı. Bu yöntemle buğday, seneler içinde yavaş yavaş yitirdiği mineral değerini geri kazanmış oldu. Başka bir deyişle, bitkiye dışarıdan yabancı bir madde verilmedi; yalnızca zamanla eksilen mineralleri ona geri iade edildi.”