Günümüzün süratli tüketim alışkanlıkları, romantik birliktelikleri de derinden etkileyerek onları adeta seçeneklerin bol olduğu bir pazar yeri haline getirmiştir. Bu tempolu yaşam tarzı içerisinde sabır erdeminin yitirilmesi, bir ilişkiye çaba göstermenin meşakkatli ve hatta lüzumsuz olarak algılanmasına yol açmaktadır. Buna paralel olarak, sosyal medya platformlarında sergilenen kusursuz ilişki tabloları, bireylerin kendi birlikteliklerine yönelik beklentilerini ve algılarını mükemmeliyetçi bir yönde şekillendirmektedir.
Hayatın diğer alanlarında olduğu gibi, ilişkilerde de dışarıdan bir doğrulama ve otorite figürüne ihtiyaç duyulması yaygınlaşmıştır; bu durum, hata yapma veya eleştirilme korkusundan kaçınma çabasının bir yansımasıdır. Dijital çağın bir diğer etkisi ise merak duygusunun zayıflamasıdır. Her bilginin parmaklarımızın ucunda olduğu bu yeni düzende, bir başkasını keşfetmek için gereken çaba artık bireylere güç gelebilmektedir. İnsanlar arası iletişim de bu süreçte sosyal medya yazışmaları ve emojilerle kısıtlı kalarak yüzeyselleşmiş ve asıl derinliğini kaybetmiştir.
Bunların yanı sıra, geleceğin ne getireceğinin bilinmezliği ve geçmiş deneyimlerden miras kalan dersler, kişiler üzerinde ciddi bir yıpranmaya sebep olarak onları daha kaygılı ve güvensiz kılmaktadır. Yoğun yaşam temposunun doğal bir sonucu olan tükenmişlik ise, yaygın bir yorgunluk durumuna dönüşerek insanların kendi duygusal dünyalarıyla bağ kurmasını engelleyen önemli bir faktör haline gelmiştir.