Kıyafetler hazır, rota çizilmiş; tatil planları artık fotoğraflara göre yapılıyor. Farklı bir kent, keşfedilecek yeni bir memleket, pasaporta eklenecek bir mühür daha… Ancak öncelik listesinde, mükemmel ışığa sahip bir duvar önü, pastel renklerde bir kafe sandalyesi ya da göz rengiyle uyumlu bir smoothie kadehi yer alıyor. İşte Z Kuşağı’nın seyahat anlayışını bu talepler şekillendiriyor ve tatil rotaları tamamen fotoğraflara endeksli olarak çiziliyor. Bu yeni nesil gezginler, tatil planlarını ziyaret etmek istedikleri lokasyonların en fotojenik noktalarına göre yapıyor. Bu ifade kesinlikle bir mübalağa içermiyor. Seyahatten evvel, gidilecek yerin Instagram’daki “en popüler” mekanları detaylıca analiz ediliyor, bu noktalarda çekilmiş pozlar etüt ediliyor, giysiler dijital panolarda özenle düzenleniyor ve eksik kalan aksesuar ya da çanta anında online olarak satın alınıyor. Yola çıkmadan tüm kıyafet kombinasyonları hazır hale getiriliyor. Kısacası, her adımın mükemmel bir kare yakalamak üzere atıldığı bir gezi konseptiyle yüz yüzeyiz. Geçmişte sırt çantasını kaptığı gibi yola düşen özgür ruhlu gezginlerin yerini, şimdilerde plaj çantasına pastel tonlarda güneş gözlüklerini yerleştirmeden seyahate çıkmayan “estetik küratörleri” almış durumda. Peki, bu denli titiz bir hazırlık süreci biraz aşırıya kaçmıyor mu? Esas sorgulanması gereken nokta da bu.
Zira bu, sıradan bir tatilden ziyade titizlikle yönetilen bir projeye dönüşmüş durumda. Bu projenin temelinde ilham panoları (moodboard), dijital notlar, Pinterest’te oluşturulmuş dosyalar ve Canva gibi platformlarda tasarlanmış bavul hazırlık listeleri yatıyor. İnsan bir an durup düşünmekten kendini alamıyor: Bu kadar planlama ve kurgunun ortasında, anın tadını çıkarmak gerçekten olanaklı mı? Veya her anın paylaşılmaya değer bir görsele dönüştüğü bu düzende, deneyimin kendisi önemini yitirip ikinci plana mı atılıyor?
Bu kadar ayrıntıya odaklanma konusunda Z kuşağının tek olduğunu düşünüyorsanız, yanılıyorsunuz. Aslında onlar, günümüzün genel eğilimlerini ve zamanın ruhunu birebir yansıtıyor. Modern dünyada bir seyahate çıkmak dahi adeta bir performans veya sunum haline gelmiş durumda. Geziler, artık yaşanan tecrübelerden ziyade, üretilen dijital içeriklerin kalitesiyle ölçülüyor. Ziyaret edilen bir lokantada menünün zenginliğinden daha çok, sunum tabağının estetiği veya masadaki örtünün deseni gündem oluyor. Ancak durumun en ironik tarafı ise şudur: Gerçek anlamda hissedilen bir anın samimiyeti, plansız atılan bir kahkahanın neşesi veya aniden karar verilen bir rota değişikliğinin heyecanı, özenle kurgulanmış tüm bu “estetik” arayışından çok daha kıymetli olma potansiyeli taşıyor.