TFF tarafından uygulamaya konulan Takım Harcama Limiti (THL) sistemi, kulüplere mali disiplin getirme hedefinin aksine, onları daha büyük bir finansal düzensizliğe yönlendirmiştir. Bu düzenleme, Türk futbolunda var olan dengesiz ve haksız rekabet ortamını daha da kötüleştirmiş; futbolumuzu ekonomik, finansal ve sportif açıdan bir başarısızlık sarmalına iten başlıca etkenlerden biri konumuna gelmiştir.
Yazımızı tamamlarken, THL sistemine dair aşağıdaki kritik soruları gündeme getirmek yerinde olacaktır:
1. Finansal olarak zor durumda (batakta) olan kulüpleri mali bir düzene sokmak için tasarlanan bu uygulama, günümüzde gerçekten amacına ulaşıyor mu? Yoksa kulüpleri daha fazla harcamaya, yani mali disiplinsizliğe mi özendiriyor?
2. Borçlarını yönetemeyen, temel faaliyet giderlerini karşılayacak geliri dahi yaratamayan, zararları gelirlerini geçmiş, özkaynakları negatife inmiş ve finansal bir krizin içinde olan kulüpler, kendilerine ayrılan ya da bloke edilen harcama limitlerini kullanabilmek için gerekli kaynağı hangi yollarla bulacaktır?
3. TFF, kulüplere bu harcama limitlerini atarken, bu harcamaların yapılacağı paranın kaynağını veya bütçesini neden araştırmıyor?
4. Kulüplerin, TFF tarafından belirlenen limitlerin ne kadarını harcadığına yönelik bir denetim mekanizması işletiliyor mu?
5. Futbolun yönetim otoritesi, bu model aracılığıyla kulüpleri finansal disipline yönlendirerek mali yapılarını iyileştirebileceğine samimiyetle inanıyor mu? Bu şartlar altında finansal sürdürülebilirlik nasıl tesis edilecek?
6. Futbol otoritesi, bu limitleri belirleme sürecinde, kulüplerin finansal tablolarını kendi web sitesi üzerinden kamuoyuyla paylaşacak kadar şeffaf davranmaktan neden kaçınıyor?
7. Bankalar Birliği konsorsiyumu ile anlaşma yapan kulüplerin, imzaladıkları yapılandırma sözleşmeleri gereği harcama yapabilmeleri bu konsorsiyumun iznine tabidir. Bu çerçevede, söz konusu konsorsiyum bu harcamaları hangi gerekçelerle onaylamaktadır?
**UYGULAMA HEDEFTEN SAPMIŞ DURUMDA**
Sonuç itibarıyla, THL uygulaması kağıt üzerinde kulüplerin harcama bütçelerini kontrol altına almayı ve mali yapılarını güçlendirmeyi amaçlasa da, mevcut işleyiş bu hedeften oldukça uzaktır. Tam tersine, harcamayı özendiren, günü kurtarmaya odaklanmış geçici bir önlem olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu uygulama, orta ve uzun vadede rekabetçi dengenin daha da bozulması ve haksız rekabetin artmasıyla sonuçlanmaktadır. Bu da Türk futbolunun genel kalitesini ve rekabetçi ruhunu zedeleyen temel sorunların en başında gelmektedir.