Evrenin En Büyük Su Rezervuarı Keşfedildi
Gökbilimciler, evrenin erken dönemlerine ışık tutan ve Dünya’dan yaklaşık 12 milyar ışık yılı uzaklıkta bulunan APM 08279+5255 adlı bir kuasarın merkezinde, şimdiye kadar gözlemlenmiş en büyük su kütlesini keşfetti. Bu olağanüstü bulgu, suyun evrendeki yaygınlığına dair anlayışımızı temelden değiştiriyor.
Kuasarın Kalbindeki Sırlar
Bu devasa gök cisminin merkezinde, kütlesi Güneş’in tam 20 milyar katı olan süper kütleli bir kara delik yer alıyor. Bu kara delik, çevresine bir trilyon Güneş’e eşdeğer miktarda muazzam bir enerji yayıyor. Ancak bu kuasarı asıl özel kılan, barındırdığı inanılmaz su miktarıdır.
NASA Jet Propulsion Laboratory’den araştırmacı Matt Bradford, kuasarın bulunduğu konumun ve çevresel şartların, bu denli dev bir su rezervuarının oluşumuna ve varlığını sürdürmesine olanak tanıdığını vurguluyor.
Rezervuarın Fiziksel Koşulları
Bu devasa su rezervuarı, oldukça ilginç fiziksel özelliklere sahiptir. İşte temel bulgular:
- Sıcaklık: Suyun bulunduğu ortamın sıcaklığı -63°C civarındadır. Bu, dondurucu bir soğukluk olsa da, evrensel ortalamanın yaklaşık 5 derece üzerindedir.
- Yoğunluk: Su buharı, standart evren ortalamasından 10 ila 100 kat daha yoğun bir yapıya sahiptir.
- Boyut: Rezervuar, yüzlerce ışık yılı boyunca uzanan devasa bir alanı kaplamaktadır.
Uzaydaki Su: Yalnızca Bir Başlangıç
Bu keşif, suyun yalnızca Dünya’ya özgü bir molekül olmadığını bir kez daha kanıtlıyor. Daha önce, bizden yaklaşık 1.344 ışık yılı uzaklıktaki Orion Bulutsusu gibi bölgelerde su buharı ve buz formunda suya rastlanmıştı. Ayrıca kuyrukluyıldızlar, asteroitler ve bazı ötegezegenler de su izleri taşımaktadır.
Ancak APM 08279+5255 kuasarındaki su kütlesi, bugüne dek gözlemlenenlerin en büyüğü olmasıyla bir ilke imza atıyor. Bu durum, yaşamın temel yapı taşı olan suyun evrende ne kadar yaygın olabileceğine dair güçlü kanıtlar sunuyor. Araştırmacılar, bu bulgunun ardından suyun evrendeki dağılımını ve kökenini anlamak için daha detaylı çalışmalar planlıyor. Bu keşif, evrenin sandığımızdan çok daha “yaşanabilir” olabileceğini düşündürüyor.