Tip 1 Diyabette Çığır Açan Gelişme: Teplizumab Tedavisi
Tip 1 diyabet teşhisi konmadan önce kullanıldığında hastalığın seyrini yavaşlatan ve insülin kullanımını yıllarca geciktirebilen yeni bir ilaç umut vaat ediyor. Teplizumab adlı bu ilaç, Amerika Birleşik Devletleri’nde (ABD) onay aldıktan sonra şimdi de İngiltere Ulusal Sağlık Servisi (NHS) tarafından deneme aşamasına alınmıştır. Tedavinin temel amacı, bağışıklık sisteminin pankreastaki insülin üreten hücrelere yönelik hatalı saldırısını engellemektir.
Tip 1 Diyabet Nedir ve Nasıl İlerler?
Tip 1 diyabet, vücudun bağışıklık sisteminin yanlışlıkla pankreasta yer alan ve insülin üreten beta hücrelerini yok etmesi sonucu ortaya çıkan otoimmün bir hastalıktır. Bu durum, vücudun kan şekerini düzenleme yeteneğini kaybetmesine neden olur ve hastaların yaşam boyu günlük insülin enjeksiyonları yapmasını gerektirir. Kontrol altına alınamayan kan şekeri dalgalanmaları, zamanla ciddi sağlık sorunlarına yol açabilir. Teplizumab, bu zorunlu döngüyü kırma potansiyeli taşıyan yenilikçi bir yaklaşım sunmaktadır.
Teplizumab Nasıl Çalışıyor?
Teplizumab, bağışıklık sistemini bir nevi “yeniden eğiterek” pankreas hücrelerine yönelik saldırıyı durdurmayı hedefler. Bu müdahale sayesinde hastalığın ilerlemesi önemli ölçüde yavaşlatılır. Klinik çalışmalar, ilacın insülin tedavisine başlama süresini ortalama olarak üç yıl erteleyebildiğini göstermiştir. Ancak tedavinin en etkili olduğu dönem, hastalığın semptomlar henüz ortaya çıkmadan önceki ilk evresidir. ABD’de onaylanmış olan ilaç, İngiltere’de şu an için sınırlı sayıda hasta üzerinde denenmektedir.
Uzmanlar Tedavi Hakkında Ne Düşünüyor?
Bilim dünyası, bu gelişmeyi heyecanla karşılamaktadır. Exeter Üniversitesi’nden Diyabet Uzmanı Dr. Nick Thomas, konuya ilişkin görüşlerini şu şekilde ifade etmiştir:
“Bu tedavi, tip 1 diyabeti yönetme biçimimizi kökten değiştirebilir. Artık hastalık ilerlemeden, bağışıklık sürecine müdahale etme şansımız var.”
Dr. Nick Thomas, Teplizumab’ın yalnızca çocuklarda değil, yetişkinlerde de etkili olabileceğini ve gelecekte birçok hastanın insüline hiç ihtiyaç duymadan yaşayabileceği bir senaryonun mümkün olduğunu belirtmektedir.