Hafik’in 20 Yıllık Sadık Komşuları: Leylekler
Sivas’ın Hafik ilçe girişinde, çevre yoluna yakın bir noktada bulunan üç elektrik direği, 20 yıldır özel misafirlerini ağırlıyor. Direklerin üzerinde yer alan leylek yuvaları, bölgeden geçenlerin ilgisini çeken bir manzara sunuyor.
Her yıl mart ayında bölgeye gelen leylekler, yaz boyunca yavrularını büyüttükten sonra ağustos ayı sonlarına doğru sıcak diyarlara göç ediyor. Bu döngü, Fatih Mahallesi’nde yaşayan Karavasar ailesi için artık bir gelenek haline gelmiş durumda. Yol kenarındaki tek katlı müstakil evlerinin hemen önünde bulunan bu yuvalar, ailenin yaşamının ayrılmaz bir parçası olmuş.
Yirmi yıldır her bahar kendilerine komşu olan leylekleri aileden biri olarak gören Karavasar ailesi, bu özel dostluğu büyük bir sevgiyle sürdürüyor. Yoldan geçenlerin durup fotoğraflarını çektiği leylekler, zamanla ilçenin de en sevilen simgelerinden biri haline geldi.
“Gelmelerini Dört Gözle Bekliyoruz, Gidince Üzülüyoruz”
Eşini 3 ay önce kaybeden 4 çocuk annesi Nuriye Karavasar, leylek komşularının geliş, yavrulama ve gidiş tarihlerini yirmi yıldır yakından takip ettiklerini belirtiyor.
“Leylekler 20 senedir komşumuz. Biz buraya taşınalı 20 sene oldu, onlar da o zamandan beri her yıl geliyorlar. Mart ayında gelip, ağustosun 21’inden sonra gidiyorlar. Baharda onları dört gözle bekliyoruz ve geldiklerinde çok seviniyoruz. Çocuklar, torunlar hepsi büyük bir sevinç yaşıyor. Bu sene oldukça bereketliydi; bir yuvada 5, diğerinde 3, bir diğerinde ise 4 yavru oldu. Hepsini yakından takip ediyoruz. Çocuklarımız onlara her seferinde farklı isimler takıyor.”
Nuriye Karavasar, leyleklerin bölgeye olan ilgiyi de artırdığını ekliyor:
“Buradan gelip geçen çok oluyor. Turistler durup fotoğraflarını çekiyor. Bize hiçbir zararları yok, aksine faydaları var. Geldiklerinde çok seviniyorum ama gittiklerinde bir hüzün kaplıyor, etrafta ses soluk kesiliyor. Akşamları onların ötüşünü duymak bizi mutlu ediyor. Penceremden sürekli onları izliyorum. Gitme zamanları geldiğinde de ‘gittiler mi’ diye merakla bakıyorum. Onlar artık bizim evimizin bir parçası gibi oldular.”