İstanbul Depremi İçin Ezber Bozan Teori: Prof. Dr. Osman Bektaş Açıkladı
Jeofizik Yüksek Mühendisi Prof. Dr. Osman Bektaş, Marmara Denizi’nin deprem potansiyeline ilişkin yürüttüğü analizlerle gündeme geldi. Sosyal medya üzerinden paylaştığı jeofizik harita ile teorisini güçlendiren Bektaş, Marmara’nın altındaki jeolojik yapının depremlerin büyüklüğünü doğrudan etkilediğini belirtti.
Marmara’nın Altındaki ‘Sıcak Yastık’ Etkisi Nedir?
Prof. Dr. Bektaş’ın ortaya koyduğu teoriye göre, Marmara Denizi’nin altında yerin manto katmanı yüzeye beklenenden daha yakın bir konumda bulunuyor. Haritada kırmızı renkle gösterilen bu alanlarda sıcak manto, üzerindeki litosferi incelterek kalınlığını yaklaşık 10 kilometreye kadar düşürüyor. Bu durum, bölgedeki fay hatlarını zayıflatarak enerjinin sık aralıklarla küçük depremlerle boşalmasına neden oluyor. Bektaş’a göre bu mekanizma, bölgenin 7’den büyük bir deprem üretmesini engelliyor.
Karadaki Soğuk ve Kalın Kabuk Yapısı
Sözcü’den Sonuç Sürmeli’nin haberine göre, teorinin diğer bir ayağını ise karasal bölgeler oluşturuyor. Haritada mavi renkle gösterilen kara alanlarında yer kabuğu çok daha kalın (yaklaşık 17 km) ve soğuk bir yapıya sahip. Bu soğuk ve kalın kabuk, fay hatlarının kilitlenmesine ve üzerinde büyük miktarda enerji biriktirmesine yol açıyor. Biriken bu enerjinin aniden serbest kalması ise 1999 İzmit Depremi gibi 7’den büyük yıkıcı depremlere neden oluyor.
Tarihsel Depremler Teoriyi Doğruluyor mu?
Prof. Dr. Bektaş, 20. yüzyılda meydana gelen depremlerin bu teoriyi destekler nitelikte olduğunu vurguluyor. Geçmiş depremler ve oluştukları bölgeler arasındaki ilişki şu şekilde özetleniyor:
- 1999 İzmit Depremi (7,4): Karadaki soğuk ve kalın kabuk bölgesinde gerçekleşti.
- 1963 Adalar Depremi (6,3): Deniz altındaki sıcak ve ince kabuk üzerinde meydana geldi ve 7 büyüklüğünün altında kaldı.
- 1935 Marmara Adası Depremi (6,4): Yine denizdeki sıcak ve ince kabukta oluşarak 7’den küçük bir deprem olarak kaydedildi.
